Πότε πρέπει να υποβληθώ σε εξαγωγή φρονιμίτη;

Οι φρονιμίτες είναι τα τελευταία δόντια που ανατέλλουν στον οδοντικό φραγμό σε ηλικία 16-20 ετών. Συχνά όμως ανατέλλουν μερικώς ή καθόλου με αποτέλεσμα τη δημιουργία προβλημάτων.

• Συνηθέστερο αίτιο αφαίρεσης των έγκλειστων ή ημιέγκλειστων δοντιών είναι η εμφάνιση περιστεφανίτιτδας. Η φλεγμονή δηλαδή των μαλθακών ιστών που καλύπτουν το δόντι και που μπορεί να συνοδεύεται από γενικά συμπτώματα, όπως πυρετός, κακουχία, διόγκωση λεμφαδένων, δυσκαταποσία.
• Ο τερηδονισμός των φρονιμιτών είναι επίσης ένδειξη αφαίρεσης τους. Η αποκατάσταση των δοντιών αυτών λόγω της θέσης τους ,αλλά και της ιδιαίτερης μορφολογίας τους καθίσταται δύσκολη.
• Πολύ συχνά ένας έγκλειστος ή ημιέγκλειστος φρονιμίτης προκαλεί λόγω της έκτοπης θέσης του βλάβη στα διπλανά δόντια, των οποίων η παρουσίαση και η διατήρηση στον οδοντικό φραγμό είναι πολύ πιο σημαντική από αυτή των τρίτων γομφίων. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί σταδιακά χωρίς έκδηλα συμπτώματα. Γι αυτό σε περιπτώσεις που καθυστερεί η ανατολή των φρονιμιτών ,συνίσταται ο ακτινογραφικός έλεγχος με μία πανοραμική ακτινογραφία για να διασφαλιστεί ότι δεν αποτελεί άμεσο κίνδυνο για τα γειτονικά δόντια.
• Η εμφάνιση κυστικών αλλοιώσεων γύρω από έναν φρονιμίτη είναι επίσης επιτακτική ανάγκη εξαγωγής τους. Αν και η συχνότητα εμφάνισης κύστεων γύρω από εναν έγκλειστο είναι χαμηλή η παρουσία τους μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στο οστό της γνάθου και στα διπλανά δόντια.
• Και φυσικά πιο αθώος αλλά πολύ σημαντικός λόγος

αφαίρεσης των φρονιμτών είναι η δυσκολία καθαρισμού τους. Η απομάκρυνση της μικροβιακής πλάκας γύρω από τους φρονιμίτες που έχουν αντείλει μερικώς ή υπό κλίση όπως συχνά συμβαίνει, με αποτέλεσμα την ελλιπή στοματική υγιεινή που με τη σειρά της δημιουργεί αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης περιοδοντικής νόσου.

Όταν εκδηλωθεί κάποιο από αυτά τα πρόβληματα ή εκτιμάται ακτινογραφικά ότι θα δημιουργηθεί στο άμεσο μέλλον, ο ιατρός θα επιλέξει την εξαγωγή του φρονιμίτη, με στόχο την ανακούφιση του ασθενή από τον έντονο πόνο και τα συμπτώματα, καθώς και την προστασία των παρακείμενων δοντιών και περιοδοντικών ιστών.